سایه ام را عاشقانه دوست دارم،مثل برگهای زرد پاییزی که زیر پایم له میشوند.

نمیدانم من له میشوم یا برگها؟

صدایشان را دوست دارم اما سایه ی من بی صداست.

نمیدانم با اینکه خورشید دلم قبل از طلوع غروب میکند سایه ام بر کجا نقش می بندد...!؟

 با من بیا سایه شاید خورشید دلم امروز دیرتر غروب کند.اما...

سایه ام له شد...

مواظبش بودم ولی کسی لگدمالش کرد...